توانا- «مریم دورانی» متولد سال ۱۳۶۴ در شهر زاهدان است و دوران تحصیل کودکی و نوجوانی‌اش را در ایران سپری کرده است. خانواده‌اش سال ۱۳۵۸ و پس از وقایع سیاسی افغانستان به پاکستان و بعد ایران مهاجرت کردند. خانواده‌اش چند سال بعد به کرمان رفتند و مریم در مدرسه ابوریحان بیرونی این شهر تحصیل کرد. مریم از قبیله دورانی و پدرش «حاج محمد عیسی دورانی» است. اعضای خانواده‌اش سال ۱۳۸۲ بعد از پایان حکومت موقت به قندهار بازگشتند. استان قندهار در جنوب افغانستان قرار دارد و یکی از شهرهای اصلی طالبان است. همچنین نیروهای ناتو همراه با سربازان افغان برای مقابله با نیروهای طالبان در این شهر مسقر هستند.
زندگی و فعالیت اجتماعی برای زنان در قندهار امر خطیری است اما مریم دورانی در همین استان شروع به فعالیت‌های اجتماعی کرد. او سال ۲۰۰۴ سازمانی به نام «خدیجه کبری» راه‌اندازی کرد و هفت سال بعد کار رادیویی به نام «میرمن» را آغاز کرد که به موضوعات زنان و مشکلات آنان مثل ازدواج‌های اجباری و رسوماتی می‌پردازد که مروج خشونت و تضییع حقوق زنان است؛ فعالیت‌هایی که او را هدف حمله و تهدید طالبان قرار داده است. خطری که حتی عبور و مرور در شهر را برایش سخت کرده است؛ مریم مجبور است برای حفظ امنیت در مسیر خانه تا محل کار و تحصیل آرایش و لباسش را تغییر دهد. او حتی در یکی از حملات مجروح شد و در سال ۲۰۰۹ دو حادثه انتحاری را از سر گذراند.
مریم در مصاحبه‌ای می‌گوید: «امنیت یکی از بزرگ‌ترین دغدغه‌های زنانی است که می‌خواهند زندگی‌شان را بهتر سازند.» او برای فرار از حملات احتمالی مسیر‌های رفت وآمد و وسیله‌ای که سوار می‌شود را عوض می‌کند: «پدرم تنها کسی است که می‌داند کجا می‌روم و کجا هستم.»
زیستن در چنین شرایطی گاه دشوار و ناممکن می‌شود اما مصائب نتوانسته سد راهش شود. برای کاهش مشکلات زنان در قندهار انجمن فرهنگی «خدیجه کبری» را برپا ساخت. سازمانی غیردولتی برای توانمندسازی زنان که ۲۴۰ عضو دارد. برگزاری کلاس‌های مختلفی چون زبان، کامپیوتر، سواد پایه، حسابداری و یا فعالیت‌های دیگری چون خیاطی، قالیبافی، گلسازی و آرایشگری از کارهای این سازمان است. این سازمان به خانوارها وام‌های کوتاه مدت و بدون بهره برای ساختن سرپناه و یا راه‌اندازی کار و کاسبی می‌دهد. مریم هنگام دریافت جایزه آزادی در میدل‌برگ در سال ۲۰۱۴ این موضوع را بیان می‌کند که حس می‌کرده فعالیت سازمان خدیجه کبری کافی نیست و نیاز است صدای زنان در سطحی دیگر و به شکلی رسانه‌ای و گسترده به گوش دیگران برسد؛ «رادیو میرمن» تلاشی است برای تحقق این هدف. او همچنین شبکه‌ای سازمان‌یافته از زنان را در قندهار به نام «شبکه دادخواهی زنان قندهار» به راه انداخت تا به دادخواهی و دفاع از حقوق زنان بپردازد.
مریم در رشته تجارت در دانشگاه امریکایی افغانستان تحصیل کرده و در حال حاضر مشغول به تحصیل در رشته حقوق و علوم سیاسی دانشگاه پیام نور است. آنچه بیان شد بخشی از فعالیت‌هایش در کنار وظایف و مسئولیت‌های رسمی است. در سال ۲۰۰۴ در انتخابات شورای ولایتی افغانستان شرکت کرد و با بیش از ۲۵۰۰ رأی به این شورا راه یافت. در مصاحبه‌ای از مشکلات متعدد و موانعی می‌گوید که در فعالیت سیاسی به خاطر زن بودن در افغانستان با آن مواجه شده است. وی به تدریج با ادامه فعالیت و سماجت توانست همراهی بخش زیادی از مردم و افرادی که با حضور وی مخالف بودند را به دست آورد. مریم دورانی می‌گوید: «من به عنوان یک دختر افغان به زنان می‌گویم که به خود اطمینان داشته باشند و بدانند می‌توانند آنچه را بخواهند تغییر دهند.» مریم دورانی دوباره در سال ۲۰۰۹ در شورای ولایتی قندهار انتخاب شد و همچنان در این سمت قرار دارد.
او بر استقلال اقتصادی زنان تأکید زیادی داد و درباره مشارکت سیاسی زنان معتقد است: «مشارکت زنان در شوراهای ولایتی یک تغییر بزرگ است. ما عضو زن در پارلمان داریم. سازمان‌های زنان داریم که بر موضوعات مختلفی کار می‌کنند و فارغ‌اتحصیلان زن رو به رشد است.»
مریم دورانی در تابستان سال گذشته یک کافی‌نت در قندهار بازگشایی کرد تا دختران و زنانی که دسترسی به اینترنت ندارند بتوانند از این طریق ساعاتی در روز به مطالعه و جستجو در فضای وب بپردازند. تلاش‌های مریم در سطح جهانی مورد تقدیر قرار گرفته است. در سال ۲۰۱۲ از سوی مجله تایم به عنوان یکی از ۱۰۰چهره تاثیرگذار جهانی انتخاب شد. همچنین در مناسبت روز جهانی زن سال ۲۰۱۲ جایزه «زنان شجاع» را همراه ۹ زن دیگر از طرف وزارت امور خارجه ایالات متحده امریکا دریافت کرد.
مریم علاقه دارد به دیگران کمک کند و از این موضوع انرژی تازه می‌گیرد. او به یاد می‌آورد که یکی از ممدجویانش در سازمان خدیجه کبرا به نام «فاطیما» دختری ناشنوا و لال بود، به او نوشتن و مهارت خیاطی آموختند، کمکی که زندگی فاطیما را دگرگون ساخت و هنوز هم با مریم و سازمان او مکاتبه و ارتباط دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر