اگر میلیون ها زن در تهران، اصفهان، مشهد و سایر شهرهای ایران در حرکتی جسورانه با برداشتن حجاب خود بطور دسته جمعی به خیابان ها بیایند و در کنارشان مردان با غیرت به عنوان حامی آنها حضور داشته باشند آنوقت از دست این حکومت حقیر و نفرت انگیز و مزدوران بزدلش چه کاری ساخته است؟
انقلاب شوم پنجاه و هفت برای ملت ایران جز تولد یک بیمار روانی به نام جمهوری اسلامی هیچ حاصلی نداشت. این بیمار روانی از همان آغاز با تحمیل حجاب اجباری به زنان در اصل اختلال روانی خویش را به مردم ایران تحمیل کرد و شیشه عمر خود را بر مبنای حجاب اجباری زنان بنا نمود. اکنون بعد از گذشت سی و پنج سال از تسلیم ذلیلانه و خفت بار نسل ناآگاه انقلاب در برابر اختلال روانی حکومتی که از درون انقلاب خودشان متولد شد مردم ایران با این حقیقت مواجه اند که سرنگونی این رژیم تنها با شکستن شیشه عمرش امکانپذیر است.
زنان آزادیخواه و مبارز کشورمان، برداشتن حجاب خود را کنار گذاشتن تکه ای پارچه که اجبارا بر سر نهاده اند نمی دانند بلکه آن را کنار گذاشتن نماد حکومتی خونخوار و دچار سادیسم روانی می دانند که می خواهد با عوام فریبی دینی سلطه کثیف خود را بر جسم و روح ملتی بزرگ و شریف تحمیل نماید.
جنبش نافرمانی مدنی مردم ایران باید با شدت و قدرتی کوبنده و خرد کننده علیه رژیم همراه باشد زیرا این رژیم بیمار روانی خطرناکی است که جز زبان زور هیچ منطق یا زبان دیگری را نمی فهمد و تا زمانی که مرگ را در یک قدمی خود حس نکند تسلیم نخواهد شد.
زنان آزادیخواه و مبارز کشورمان، برداشتن حجاب خود را کنار گذاشتن تکه ای پارچه که اجبارا بر سر نهاده اند نمی دانند بلکه آن را کنار گذاشتن نماد حکومتی خونخوار و دچار سادیسم روانی می دانند که می خواهد با عوام فریبی دینی سلطه کثیف خود را بر جسم و روح ملتی بزرگ و شریف تحمیل نماید.
جنبش نافرمانی مدنی مردم ایران باید با شدت و قدرتی کوبنده و خرد کننده علیه رژیم همراه باشد زیرا این رژیم بیمار روانی خطرناکی است که جز زبان زور هیچ منطق یا زبان دیگری را نمی فهمد و تا زمانی که مرگ را در یک قدمی خود حس نکند تسلیم نخواهد شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر